سگزي
از ويكيپديا، دانشنامهٔ آزاد
اين مقاله نيازمند ويكيسازي است. لطفاً با توجه به راهنماي ويرايش و شيوهنامه، محتواي آن را بهبود بخشيد.
لحن يا سبك اين مقاله بازتابدهندهٔ لحن دانشنامهاي استفادهشده در ويكيپديا نيست. لطفاً كلمات ستايشگونه و غير ادبي و عبارتهاي نادانشنامهاي را بزداييد. براي راهنمايي بيشتر راهنماي نوشتن مقالههاي بهتر و لحن بيطرف را ببينيد.
براي اهالي سكستان يا همان سيستان به سكزي مراجعه كنيد.
سجزي
سيگژي
كشور ايران
استان اصفهان
شهرستان اصفهان
بخش كوهپايه
نام(هاي) ديگر سگزي، سيگژي، قيامدشت
سال شهرشدن ۱۳۷۷
مردم
جمعيت ۴۳۹۷ نفر مشتمل بر ۲۲۵۸ نفر مرد و ۲۱۳۹ نفر زن
جغرافياي طبيعي
مساحت ۱۳۴ هكتار
آبوهوا
ميانگين دماي سالانه ۱۸
ميانگين بارش سالانه ۲۰۰
روزهاي يخبندان سالانه ۶۰
اطلاعات شهري
نمايندهٔ مجلس شوراي اسلامي نيره اخوان
احمد سالك
حميدرضا فولادگر
حسن كامران دستجردي
عباس مقتدايي
پيششماره تلفني ۰۳۱
وبگاه شهرداري
شناسهٔ ملي خودرو ايران۱۳
ايران۵۳
سجزي بر ايران واقع شدهاست
سجزي
روي نقشه ايران
۳۲.۶۹۴۸۶۶° شمالي ۵۲.۱۲۰۱۷۱° شرقيمختصات: ۳۲.۶۹۴۸۶۶° شمالي ۵۲.۱۲۰۱۷۱° شرقي
سجزي شهري است در بخش مركزي اصفهان شهرستان اصفهان استان اصفهان ايران. اين شهر در ۳۵كيلومتري اصفهان قرار دارد. يك كاروانسرا ويك حمام از زمان صفوي دراين شهرباقيماندهاست. اين شهر داراي ۲۸ نفر شهيد، ۵ نفر آزاده سر افراز، ۴۰ نفرجانباز و يك نفر جاويد الاثر ميباشد
محتويات
۱ تاريخچه
۱.۱ وجهتسميه
۱.۲ سجزي در لغت نامه دهخدا
۱.۳ آثار تاريخي شهر
۲ شهر سجزي
۲.۱ مساحت
۲.۲ موقعيت جغرافيايي
۲.۳ جمعيت
۳ فعاليت اقتصادي
۳.۱ فعاليت اقتصادي ساكنين شهر سجزي
۳.۲ شهرك صنعتي سگزي
۴ مذهب مردم
۵ محصولات كشاورزي منطقه
۶ جمعيت
۷ مخاطرات زيستمحيطي وجغرافيايي
۷.۱ فرسايش خاك
۷.۲ مجاورت با خطوط ريلي
۸ نقاط گردشگري
۸.۱ آب گرم سجزي (ورتون)
۹ نگارخانه
۱۰ منابع
تاريخچه
وجهتسميه
سجزي، يا سگزي منصوب به سكستان يا سجستان كه نام قديم سيستان بوده چون در حدود ۱۲۷ سال قبل از ميلاد، طايفهاي در سرزمين سيستان زندگي ميكردهاند و دولتي را تشكيل دادهاند، آنجا را سكستان و سجستان ناميدهاند. اما علت اينكه در فاصله ۳۵ كيلومتري اصفهان محلي را سيستان – سگزي و سگزي ناميدهاند حكايات زياد را تعريف كردهاند.
در گذشته اطراف اصفهان ديلميان ساكن بودهاند و در بعضي از نقاط نيز ترك نشين بودند به طوري كه مشخص شده و در كتابها نيز آمده است محل كنوني شهر سجزي نيز ترك نشين بودهاند.
فاصله محل فعلي سجزي تا اصفهان هشت فرسخ بوده كه سككيز Səkkiz به زبان تركي گفته شده لذا اين محل را بر اساس فاصله آن تا شهر اصفهان سكز گذاشته و به قريه سكز يا قريه سگز معروف گرديد. بعد از مدتي با آمدن عدهاي از مردم و ايجاد چاه و قنات و كشاورزي ات حدودي اين شهر رونق گرفت در حالي كه هنوز اسم آن قريه سكز يا سگز بود. در زمان پهلوي به اكثر اسمها پسوند ي اضافه شد كه به آن ي پهلوي ميگفتند لذا نام سكز نيز از اين امر مستثني نبوده و پسوند ي گرفته و نام آنرا سگزي گذاشتند كه بعداً به سجزي معروف شد.
عهد صفوي يكي از دوران ترقي و پيشرفت ايران به ويژه اصفهان كه پايتخت است را تبلور حكومت ايران ميتوان دانست. حضور آنتوني و رابرت شرلي دو برادري كه به عنوان مشاور شاه عباسي در مملكت ايران به گشت زني پرداخته و نقاط مهم را شناسايي و ثمرات و محصولات آن محل را به عرض شاه رسانده از صفحه تاريخ ناديده نيست. به دليل اينكه قسمتي از حوزه آبريز منطقه از مورچه خورت، ميمه، حبيب آباد و سپس ارتفاعات زفره به طرف دشت سجزي بودهاست آبهاي سطحي در اين محل تلاقي پيدا كرده به ويژه سيلابهاي فصلي كه باعث ايجاد بركه و باتلاق سجزي كه مملو از درختان تاغ و گز بوده و به دليل بالا بودن آبهاي سطحي كه در لايه اول زمين وجود دارد و بسيار شور است شورآبي وسيع بوجود آمده كه عبور از آن بسيار مشكل بودهاست. برادران آنتوني و رابرت شرلي بعد از عبور از قهاب و گلونآباد و عبور از جنگل و بيشه زار تاغ به قصبهاي كوچك در ماهور گچي و نمكزار رسيده كه با ديدن شوره زار نمك، سجزي را تلفظ كردهاند وجود درختان و بيشه زارها باعث مخفي ماندن محل از ديد ديگران بودهاست. برادران آنتوني و رابرت شرلي از سجزي به طرف ورتون حركت كرده و از آنجا به آبگرم رفته به دليل اينكه قبلاً شاه عباس در محل آبگرم از درد قولنج رهايي يافته و از راه كمشچه و حبيب آباد به اصفهان عبور نمودهاند راه جديد را كوتاهترين راه براي دسترسي به آبگرم ورتون تلقي كردهاند.
بعد از گذشت يك سال و احداث جاده از ميان بيشه زارهاي ذكر شده، شاه عباسي عزم سفر جهت آب درماني به ورتون مينمايد كه از مسير جديد عازم ميشوند. كدخداي محل در آن زمان فردي به نام كيكاووس برادر كدخداي زفره كلوم بودهاست كه با استفاده از راهنمايي برادران شرلي اقدام به تزئين محل سجزي مينمايد تا آن زمان يك رشته قنات تأمين كننده آب شرب و كشاورزي محل بودهاست محل ورود شاه عباسي آبپاشي و آذين بندي ميشود. شاه صفوي كه قبلاً دستور ساخت ۹۹۹ كاروان سرا، حمام و مسجد را به كارگزاران داده بود كه جهت رفاه مسافرين و قافلهها بر روي جادههاي كشور احداث نمايد لذا احداث جاده در باتلاق، كوير و بيشه زاري كه حدود سه فرسخ مسير آبگرم ورتون به اصفهان را كاهش داده نظر شاه عباسي را جلب نمود
ساختمان زمينشناسي شهر گراش
شهر گراش در قسمت زاگرس چين خورده با جهت شمال غربي جنوب شرقي در غرب فلات ايران قرار گرفتهاست. تشكيلات زمينشناسي شهر گراش جوان بوده و به دورانهاي سوم و چهارم زمينشناسي تعلق دارد بيشترين تشكيلات منطقه شامل آسماري جهرمي- گچساران- ميشان و آغا جاري و بنگستان ميباشد. گراش بر روي رسوبات آبرفتي كه ناوديس را به صورت دشتي هموار درآوردهاست واقع شدهاست كه تاقديسهاي كوه سياه در جنوب و كوه سرخ در شمال احاطه كردهاست.
در بخش جنوب غربي شهر در تنگهاي به نام تنگاب (تنگاو) در كوه سياه (كوسياه) سدي به نام همين تنگه از سنگ و ساروج ساخته شدهاست كه بنابر نوشتههاي آقاي احمد اقتداري (استاد پيشين دانشگاه تهران) ديرينگي آن به دوره ساسانيان برميگردد. دو اثر باستاني ديگر:
بركه كل
بركه كل، گراش، بزرگترين آب انبار (عكس از ابوالحسن حسيني)
اين بناي تاريخي و با شكوه در شهر گراش يكي از عجيبترين، باشكوهترين و به احتمال زياد، از بزرگترين آبانبار و بركههاي ساخته شده در ايران است. قدمت اين آب انبار به دورهٔ قاجار و حدود ۲۰۰ سال پيش ميرسد. اين آب انبار با سقف طراحي شدهاست اما در ميان مردم دو روايت در اين مورد وجود دارد. برخي ميگويند كه معماران موفق به ساختن سقفي براي آن نشدهاند و عدهاي معقتدند سقف اين آب انبار در زمينلرزه سال ۱۳۳۹ لار به طور كامل فروريخته متأسفانه كتيبه يا نوشتهاي دربارهٔ آن به دست نيامدهاست اين بنا كه براي مصارف كشاورزي و آب آشاميدني مردم ساخته شده هنوز كاربرد دارد. قطر داخلي بركه ۲۹ متر است، ارتفاع بركه ۲۱ متر است، براساس اظهارات اهالي تا ۱۲ قد عمق داشته است هر قد ۱۷۵ سانتيمتر است.
مخزن آن همانند اكثر آبانبارهاي موجود، دايرهاي شكل بوده و مصالح بكار رفته در آن از ساروج است و اين نكته قابل توجه است كه براي آسانتر شدن آبكشي از آن، قطر ته آبانبار، به اندازه حدود يك متر بيشتر از قطر بالاي آن شده است. ديوار بدنه (شاوره) كه بر روي كف در گاههاي ورودي، داراي قطر ۱٫۲۰ متر و با افزايش ارتفاع و شروع قوس گنبدي به ۲ متر ميرسد همچنين طاقهاي سردرها و دهنههاي آبانبار كه به شكل تيزهدار هستند، با مصالح سنگ و ملات گچ ساخته شده است و فقط طاقهاي مجراهاي ورودي و خروجي آن كه مانند ديگر طاقها تيزهدار است از سنگ و ملات ساروج تشكيل شده است و سنگ پلههاي اين آب انبار، در قسمت شمالي بدنه قرار دارد.
دژ گراش
دژ تاريخي گراش كه كلات هم ناميده ميشود مربوط به عصر شاه زندو و پيش از آن است امير محيالدين از طرف سيد عفيف الدين شاه زندو مأمور فتح اين قلعه شده با دلاوري بر آن چيرگي مييابد اين دژ تاريخي در ادوار مختلف مركز حكومت بود و در اين اواخر در درگيري نيروهاي رضاشاه پهلوي با زادان خان گراشي بناهاي آن به وسيله هواپيما بمباران شده آثارش از بين ميرود.
سد تنگآب
سد تاريخي تنگ آب (تَگِ آوو) دوره ساسانيان-عكس از حامد عبدالهي
سد تنگ آب كه در تنگهاي به همين نام در جهت جنوب غربي گراش واقع در كوه سياه در زير قلهاي بنام «بن مرك bon-e-morok» قرار دارد و مربوط به دوره ساسانيان است كه در دوره صفويان بازسازي شده و سه پشتبند جهت جلو گيري از تخريب آن ساخته شدهاست. مصالح بكار رفته در سد و پشتند آن سنگ و ساروج بوده و جوي آبي از همان جنس، جهت آبياري مزارع، از كنار سد تا دشتي موسوم به دشت بالا (دشت برا dasht-e-bara) كشيده شدهاست كه در مسير اين جوي تا دهانههاي تنگه دو استخر ساروجي نيز احداث گرديدهاست. هم اكنون، پشت اين سد، به طور كامل با رسوب پرگرديده و در روي آن درختهاي كنار مشاهده ميشود. اين بنا از تابستان (۱۳۸۰) در فهرست آثار ملي ايران به ثبت رسيدهاست.
امكانات شهري
كتابخانهها
در حال حاضر دو كتابخانهي عمومي در گراش فعال ميباشند. كتابخانهي محبي كه كتابخانهي قديمي شهر محسوب ميشود و كتابخانهي آبشار انديشه كه در محل فرهنگسراي آبشار انديشه در شمال شهر قرار دارد.
سينما
سينما فرهنگ، تنها سينماي گراش محسوب ميشود كه روزانه به اكران فيلمهاي سينماي ايران ميپردازد. اين سينما كه پيشتر با نام سينما شهرقصه شناخته ميشد، پس از سالها تعطيلي و به همت ادارهي فرهنگ و ارشاد اسلامي شهرستان گراش بازگشايي شد.
اماكن مذهبي گراش
مسجد: شهرستان گراش با وجود مساحت كم ولي مساجدي زيادي را در خود جاي داده است كه اسامي برخي از آنها بصورت زير ميباشد:
مسجد مهديه - مسجد جامع - مسجد امامزينالعابدين - مسجد آخوند - مسجد صاحب الزمان - مسجد سيدالشهدا - مسجد امام حسن - مسجد الزهرا- مسجد اميرالمؤمنين علي - مسجد حاج شاجهان - مسجد قمر بني هاشم -
حسينيه: از مهمترين حسينيههاي گراش از اين حسينيهها ميتوان نام برد:
حسينيه اعظم - حسينيه حضرت زينب (س) - حسينيه وليعصر (برق روز) - حسينيه حضرت اباالفضل عباس - حسينيه فاطميه - حسينيه تاريخي سنگآوي
امامزاده
بقعه شيخ عبدالله - امامزاده چاهگلابي - امامزاده سبزپوش كنار زيارت- قدمگاه حضرت ابوالفضل (ع)
جستارهاي وابسته
شيداي گراشي
منابع
«پايگاه جستجوي نامهاي جغرافيايي». بازبينيشده در ۲۰۱۵-۰۴-۱۷.
«معارفه شهردار جديد شهرستان گراش». پرتال استانداري فارس. ۲۰۱۵-۰۴-۱۷. بازبينيشده در ۲۰۱۵-۰۴-۱۷.
«سرشماري عمومي نفوس و مسكن ۱۳۹۰». مركز آمار ايران.
صلاحي، عبدالعلي. شهرداري نمونه شوراي برتر گراش. ۱۳۸۷–۱۳۹۲.
بخش جمعيت ويكيپديا
اطلاعات مختصات
[نمايش]
ن ب و
استان فارس
[نمايش]
ن ب و
ايران شهرستان گراش
فاصله چابهار با بنادر و شهرهاي جهان
الف- فاصله دريايي بندر چابهار با بعضي از بنادر مهم جهان
بمبئي ۷۶۸ مايل دريايي
پوسان ۵۶۴۵ مايل دريايي
سيدني ۶۶۵۵ مايل دريايي
لندن ۵۶۸۶ مايل دريايي
شانگهاي ۵۳۷۹ مايل دريايي
مسقط ۱۵۱ مايل دريايي
هنگ كنگ ۴۶۰۲ مايل دريايي
هامبورگ ۶۰۰۱ مايل دريايي
يوكوهاما ۷۰۰ مايل دريايي
شارجه ۳۷۵ مايل دريايي
كيپ تاون ۳۰۰۰ مايل دريايي
كويت ۸۹۵ مايل دريايي
دبي ۳۶۴ مايل دريايي
كراچي ۳۶۰ مايل دريايي
ب- مسافت از ديگر نقاط به منطقه آزاد چابهار
تهران ۲۲۸۶ كيلومتر
زاهدان ۷۳۱ كيلومتر
مرز افغانستان ۹۰۰ كيلومتر
مشهد ۱۶۴۷ كيلومتر
كراچي ۷۰۰ كيلومتر
عشق آباد ۱۹۱۹ كيلومتر
دوشنبه ۲۹۵۷ كيلومتر
تاشكند ۳۴۰۶ كيلومتر
بيشكك ۳۸۹۲ كيلومتر
آلماتي ۴۲۱۶ كيلومتر
گواتر ۷۲ كيلومتر
اصفهان 1509 كيلومتر
مراكز دانشگاهي و آموزش عالي
دانشگاه بينالمللي چابهار، دانشگاه علمي كاربردي چابهار، دانشگاه آزادچابهار، دانشگاه علوم پزشكي چابهار، دانشگاه دريانوردي و علوم دريايي چابهار، دانشگاه پيام نور از مراكز علمي چابهار هستند.
توسعهٔ بندر چابهار و اسكلههاي آن
در سال ۱۳۵۲ طرح جامع تأسيس بندر چابهار مطرح و قراردادهاي مربوطه با پيمانكاران منعقد شد. پس از انقلاب اسلامي به دليل كمبود منابع مالي، بخشي از طرح به تعويق افتاد و بخشي از طرح شامل اسكله نصب سريع و موجشكن به اتمام رسيد. اسكله شهيد بهشتي به عنوان بندر اصلي چابهار در سال ۱۳۶۱ با توجه به جنگ عراق و ايران و با تأكيد دولت بر لزوم داشتن بندر در خارج از تنگه هرمز و خليج فارس احداث گرديد. اسكله شهيد كلانتري نيز باتكميل چهار پست اسكله فلزي در سال ۱۳۶۲ عملاً به بهرهبرداري رسيد. با راهاندازي اسكله ۵ بندر شهيد كلانتري و اسكله ۵ بندر شهيد بهشتي در سالهاي گذشته، در حال حاضر بندر چابهار ظرفيت پهلودهي كشتيها با آبخور ۱۲٫۵ متر را دارد.
جستارهاي وابسته
نشان درگاه درگاه بلوچستان
منطقه آزاد چابهار
شهرستان چابهار
خليج چابهار
نيروگاه چابهار
بمبگذاري ۱۳۸۹ در چابهار
بندر جاسك
مكران
منابع
اطلس گيتاشناسي استانهاي ايران، تهران: مؤسسهٔ گيتاشناسي، ۱۳۸۳ خورشيدي، ص۱۳۰.
نام شهردار
جايگاه و بلندا
ديدنيهاي چابهار
كوههاي مينياتوري چابهار - آسموني. بازبيني در تاريخ سيويكم مارس ۲۰۱۷ ميلادي. پيوند پايدار (نسخه بايگاني شده دائمي)
«نتايج فراخوان طراحي ميدان مادر اعلام شد». پورتال شهرداري بندر چابهار. بازبينيشده در ۲۰۱۴-۱۰-۰۶.
سازمان منطقهٔ آزاد تجاري-صنعتي چابهار
ديدنيهاي چابهار
بهمني قاجار، محمدعلي: تماميت ارضي ايران: سيري در تاريخ مرزهاي ايران. تهران: مؤسسه مطالعات و پژوهشهاي سياسي، ۱۳۹۰. ص ۱۰۴.
بهمني قاجار، محمدعلي: تماميت ارضي ايران: سيري در تاريخ مرزهاي ايران. تهران: مؤسسه مطالعات و پژوهشهاي سياسي، ۱۳۹۰. ص ۳۶۲.
كتاب راهنماي سرمايهگذاري سيستان و بلوچستان، صص ۵۲ تا ۵۵.
كتاب راهنماي سرمايهگذاري سيستان و بلوچستان (ص ۹)
پيوند به بيرون
در ويكيانبار پروندههايي دربارهٔ چابهار موجود است.
مجموعهاي از گفتاوردهاي مربوط به چابهار در ويكيگفتاورد موجود است.
گردشگري چابهار شوهاز، وب سايت جامع گردشگري چابهار
پايگاه خبري چابهار نيوز
وبگاه همايش بينالمللي چابهار، ترانزيت و توسعه محور شرق
شركت مادر تخصصي ترانزيت و توسعه تجارت
سازمان منطقه آزاد چابهار
پرتال شهرداري بندر چابهار
اهميت مسيرهاي مواصلاتي ايران براي شبه قاره هند و اوراسيا
رودهن
از ويكيپديا، دانشنامهٔ آزاد
رودهن
Boumehen.jpg
كشور ايران
استان تهران
شهرستان دماوند
بخش رودهن
نام(هاي) قديمي كوهپايه- آبگان
سال شهرشدن ۱۳۴۱
مردم
جمعيت ۲۱٬۴۷۷[۱]
رشد جمعيت +۲٫۵
جغرافياي طبيعي
ارتفاع از سطح دريا ۱۷۵۸ متر
آبوهوا
ميانگين دماي سالانه ۱۸ درجه سانتيگراد
اطلاعات شهري
شهردار مهدي كچويي
پيششماره تلفني ۰۲۱
وبگاه شهرداري رودهن
تابلوي خوشآمد به شهر
رودهن بر ايران واقع شدهاست
رودهن
روي نقشه ايران
۳۵.۷۳۸۹° شمالي ۵۱.۹۱۱۹° شرقيمختصات: ۳۵.۷۳۸۹° شمالي ۵۱.۹۱۱۹° شرقي
رودِهِن شهري است در ۳۰ كيلومتري شرق تهران در شهرستان دماوند در دامنه رشته كوههاي البرز.
يكي از خيابانهاي شهر رودهن "ملاصدرا"
محتويات
۱ جمعيت
۲ زبان گفتاري
۳ ابنيه تاريخي
۴ دانشگاه آزاد
۵ دانشگاه علمي كاربردي شهرداري رودهن
۶ پانويس
۷ منابع
جمعيت
جمعيت اين شهر براساس سرشماري سال ۱۳۹۰ ايران، ۲۱٬۴۷۷ نفر (۶٬۶۲۷ خانوار) شامل ۱۰٬۸۰۷ مرد و ۱۰٬۶۷۰ زن ميباشد[۴] مردم رودهن به زبان هاي مازندراني و فارسي سخن مي گويند.
زبان گفتاري
در بخش رودهن گويش مردم آبعلي مازندراني است. گويش روستاهاي مهرآباد و گلاهك، آذري است و مردم روستاهاي وسكاره، سادات محله و كريتون جورد وآردينه و ايرا به گويش مازندراني و روستاي چنارغرب به گويش لري صحبت ميكنند.[۵]
ساكنان بومي رودهن در مقايسه با مناطق پيرامون خود فرهنگي خاص و بسيار متمايز دارند. مهاجرت يا تبعيد احتمالي اين قوم از اروميه ميتواند بيانگراين تمايز باشد. ساكنان بومي اين منطقه ويژگيهاي فرهنگي و اجتماعي خاص خود را تا حدودي حفظ نمودند گر چه طي دههٔ اخير اين ويژگي فرهنگي كمكم ضعيف شدهاست. زبان مادري اروميهايتباران شهر رودهن آذري است.[۶]
ابنيه تاريخي
از بناهاي تاريخي اين شهر ميتوان به پلي اشاره كرد كه متروكه شده و از دوره صفويه ميباشد. همچنين به ساختمان هتل آبعلي كه امروزه به اردوگاه دانشآموزي تبديل شدهاست. رودهن قديم در منتهياليه رودخانهاي واقع شده است كه امروزه بلوار شريعتي نام دارد و به نام تجرك معروف است. در اين نقطه آثار قبرهاي زرتشتيان پابرجاست كه هنوز مورد توجه قرار نگرفته است.
دانشگاه آزاد
نوشتار اصلي: دانشگاه آزاد اسلامي واحد رودهن
دانشگاه آزاد اسلامي واحد جامع و بينالمللي رودهن بابيش از بيست هزار دانشجو، شهر ۴۰ هزار نفري رودهن را به يك شهر دانشگاهي تبديل كرده است. اين دانشگاه به عنوان يكي از بزرگترين و معتبرترين دانشگاههاي كشور از لحاظ فضاي آموزشي و علمي شناخته شده است. علاوه بر اين به عقيده بوميان عامل اصلي رشدفرهنگي رودهن تأسيس دانشگاه آزاد بوده كه در تغيير فرهنگ مردمان اين شهر تأثير گذار بوده. [۱]
دانشگاه علمي كاربردي شهرداري رودهن
دانشگاه علمي كاربردي رودهن در سال ۱۳۸۲ در مقطع كارداني تأسيس گرديد اكنون با حدود ۷۰۰ دانشجو و در دو مقطع كارداني و كارشناسي و قريب به ۱۴ رشته كارداني و ۳ رشته كارشناسي در زميني به مساحت ۱۰۵۰۰متر مربع و ساختمان آموزشي با زير بناي ۱۷۰۰ متر مربع در حال فعاليت ميباشد.
پانويس
ننايج سرشماري ۱۳۹۰ وبگاه مركز آمار ايران
ذخيرهٔ لغوي زبان مازندراني و زبان تالشي
گذري بر زبان و گويش مازندراني - مهر آوا
ننايج سرشماري ۱۳۹۰ وبگاه مركز آمار ايران
بخشداري رودهن. بازديد: ژوئن ۲۰۱۴.
باشگاه خبرنگاران. بازديد: ژوئن ۲۰۱۴.
منابع
تاريخ رودهن نوشته عبدالعظيم رضايي
مختصات و ارتفاع
[نمايش]
ن ب و
ايران شهرستان دماوند
كوهناني
از ويكيپديا، دانشنامهٔ آزاد
(تغييرمسير از كوناني)
كوهناني (كوروني)
كٌوروني
كشور ايران
استان لرستان
شهرستان كوهدشت
بخش بخش كوهناني
مردم
جمعيت ۱۰۸۵۰(جمعيت كل بخش:20000)[۱]
جغرافياي طبيعي
ارتفاع از سطح دريا ۱۰۰۴
اطلاعات شهري
شهردار آقاي فرود منصوري
رهآورد انار
پيششماره تلفني ۰۶۶[۲]
تابلوي خوشآمد به شهر
كوهناني (كوروني) بر ايران واقع شدهاست
كوهناني (كوروني)
روي نقشه ايران
۳۳.۵۵° شمالي ۴۷.۹۰° شرقيمختصات: ۳۳.۵۵° شمالي ۴۷.۹۰° شرقي
كوهناني (كوروني) يكي از شهرهاي استان لرستان در جنوب غرب ايران است. اين شهر مركز بخش كوهناني از توابع شهرستان كوهدشت است. جمعيت اين شهردر سال ۱۳۸۵، برابر با ۱۲۸۵۰ نفر بودهاست.[۳]
محتويات
۱ شكل گيري
۲ جغرافيا
۳ مردمشناسي
۴ پانويس
شكل گيري
در حاشيه اين شهر و در گذشتهاي نه چندان دور رودي ميگذشت به نام محلي سولاب يا شور آب (كه به دليل خشك شدن آن در حال حاضر به رود خشكه معروف است) كه ساكنان اوليه شهر كوهناني اطراف آن جمع شده و به همين دليل نماي شهر تقريباً طولي است. اين شهر داراي زمينهاي كشاورزي هموار زيادي در اطراف خود است.
جغرافيا
اطراف كوهناني كوههايي قرار دارد كه از شرق ماه كوه، از شمال كوه بازگير (باج گير)، از جنوب كوه نثار و از غرب كوه بزرگ گور هستند. بخش كوهناني شامل روستاهاي شورابه، روستاي پاي آستان، خسروآباد، حسينآباد، مرالي، حيدرخاني، خود شهر كوهناني، روستاي بساط بيگي، منار، زير تنگ سياب، نوم كولي، گرخشاب، رماوند، منطقهٔ چشمه حيدر و بالاخره روستاي سرسبز رودبار است كه هرساله بخش بزرگي از ميوه توليدي در لرستان را تأمين ميكند. لازم است ذكر شود كه روستاي زيرتنگ سياب توالي از روستاهاي پشت سر هم است كه همگي داراي باغهاي انار ميباشند. بيشتر اين محصولات براي صادرات به استانها و كشورهاي ديگر مورد استفاده قرار ميگيرد.[نيازمند منبع]
مردمشناسي
اين بخش به هيچ منبع و مرجعي استناد نميكند. لطفاً با افزودن يادكرد به منابع قابل اعتماد برطبق اصول تأييدپذيري و شيوهنامهٔ ارجاع به منابع، به بهبود اين بخش كمك كنيد. مطالب بدون منبع ممكن است به چالش كشيده و حذف شوند.
زبان مردم اين شهر لكي است. بخش كوهناني (درستتر كوروني است، زيرا هم اكنون نيز در زبان لكي كوروني(kooroni) تلفظ ميشود) شامل ۵ طايفه ميباشد:۱- طايفهٔ نورعلي (شامل روستاهاي شورابه سفلي (رستم)، شورابه وسطي (مرحوم برانازار)، شورابه شاهمراد ياري، شورابه عليا (مرحوم كرم خان)، شورابه ابراهيم زارعي، شورابه بهرام بگ، خسروآباد، پشم و پاي آستان)
۲- طايفه كوروني (شامل مركز بخش كوهناني، روستاهاي حسينآباد، مرالي و كت كن) ۳- طايفه آدينه وند (شامل روستاهاي زير تنگ سياب: ده كرمعلي، ده منتعلي، گرخشاب، رماوند و ...) ۴- طايفه گراوند (شامل روستاهاي توه خشكه، منار، وسكور و عالين آباد) ۵- طايفه دراويش (بيشتر در روستاهاي رودبار (روارRowar صحيح تر است) سكونت دارند)
پانويس
پايگاه اينترنتي مركز آمار ايران
«پيش شماره شهرستانهاي استان لرستان» (فارسي). وبگاه مخابرات استان لرستان. بايگانيشده از نسخهٔ اصلي در ۱۱ سپتامبر ۲۰۱۴. بازبينيشده در ۱۱ سپتامبر ۲۰۱۴.
«سرشماري عمومي نفوس و مسكن سال ۱۳۸۵، جمعيت تا سطح آباديها بر حسب سواد» (فارسي). مركز آمار ايران، ۱۳۸۵. بايگانيشده از نسخهٔ اصلي در ۱۵ نوامبر ۲۰۱۲.
[نمايش]
ن ب و
استان لرستان
[نمايش]
ن ب و
ايران شهرستان كوهدشت
نشان خرد اين يك مقالهٔ خرد پيرامون يك مكان جغرافيايي است. با گسترش آن به ويكيپديا كمك كنيد.
گتوند
از ويكيپديا، دانشنامهٔ آزاد
براي تأييدپذيري كامل اين مقاله به منابع بيشتري نياز است. لطفاً با توجه به شيوهٔ ويكيپديا براي ارجاع به منابع با ارايهٔ منابع معتبر اين مقاله را بهبود بخشيد. مطالب بيمنبع را ميتوان به چالش كشيد و حذف كرد.
گتوند
گتند
كشور ايران
استان خوزستان
شهرستان گتوند
بخش مركزي
مردم
جمعيت 59٫261
جغرافياي طبيعي
ارتفاع از سطح دريا ۶۵ متر
آبوهوا
روزهاي يخبندان سالانه 0
اطلاعات شهري
شهردار شكري
پيششماره تلفني 0613632
وبگاه شهرداري گتوند
تابلوي خوشآمد به شهر
گتوند بر ايران واقع شدهاست
گتوند
روي نقشه ايران
۳۲.۲۴۳۶° شمالي ۴۸.۸۱۲۸° شرقيمختصات: ۳۲.۲۴۳۶° شمالي ۴۸.۸۱۲۸° شرقي
گُتوَند از شهرهاي استان خوزستان است. اين شهر مركز شهرستان گتوند است و در سال ۱۳۸۵، تعداد ۲۱٫۵۴۷ نفر جمعيت داشتهاست.[۱]
گتوند پيش از اين در بخش گتوند شهرستان شوشتر قرار داشت كه با ارتقاء بخش گتوند به شهرستان، تقسيمات كشوري آن نيز تغيير كرد.[۲] شهرستان گُتوند يكي از شهرستانهاي استان خوزستان است. مركز اين شهرستان شهر گتوند است. اين شهرستان در آخرين سرشماري، تعداد ۵۹٫۲۶۱ نفر جمعيت داشتهاست.[۱]
شهرستان گُتْوَنْد' در شمال شهرستان شوشتر قرار دارد و داراي دو ناحيه ديمچه و عقيلي است. بخش عقيلي خاكي حاصلخيز دارد. همچنين گتوند داراي يك سد تنظيمي به نام سد گتوند و يك سد بزرگ براي توليد انرژي و ذخيرهسازي آب بنام گتوند عليااست.
مردم اين شهر به گويش گتوندي كه وجوه اشتراك زيادي از لحاظ لغوي با گويش بختياري و همچنين گويش شوشتري دارد، تكلم ميكنند.
محتويات
۱ شهرها و بخشها
۲ مردمان گتوند
۳ رسوم
۴ مهاجرت معكوس وتوسعه معكوس در بخش كشاورزي
۵ ميراث فرهنگ ملي
۶ رودخانهها
۷ آثار و بناهاي تاريخي
۸ ريشه نام
۹ منابع
۱۰ پيوند به بيرون
شهرها و بخشها
بخش مركزي
دهستان كيارس
شهرها: گتوند، جنت مكان، سماله، تركالكي، صالح شهر
بخش عقيلي
اين شهرستان در مختصات جغرافيايي ۴۸ درجه و ۳۴ دقيقه تا ۴۹ درجه و ۲۱ دقيقه طول شرقي و ۳۲ درجه و ۴ دقيقه تا ۳۲ درجه و ۲۷ دقيقه عرض شمالي قرار دارد و در سال ۱۳۹۱ داراي ۲ بخش، ۵ شهر و ۱دهستان ميباشد.
مردمان گتوند
اين بخش به هيچ منبع و مرجعي استناد نميكند. لطفاً با افزودن يادكرد به منابع قابل اعتماد برطبق اصول تأييدپذيري و شيوهنامهٔ ارجاع به منابع، به بهبود اين بخش كمك كنيد. مطالب بدون منبع ممكن است به چالش كشيده و حذف شوند.
طوايف بخش عقيلي عبارت اند از:
تيرههاي مختلف بختياري، مهاجرين لرستاني و اصفهاني و اعراب، اين طوايف عموماً عبارتند از: بهداروند، بليوند، گله، تردي، بامدي، بابادي، موري، منجزي، زلكي، كايداني، اورك، دهناشي، مش مرداسي، آل جمالي، گشتل، اسيوند، سومالي، زنگنه، قره باغي، شياسي، عرب طريفي، عرب كمري، سواري، بوعذار، سادات (حسيني، موسوي، رحيم پور)، غرباوي، بوغنيمه، فروزنده، مرمزي، شايسته، فيلي، شريفي، خطروشي، مهاجرين لرستاني، جعفري، حسني، سهرو (سهرابي) و غيره.[نيازمند منبع] عربهاي منطقه در زمان جنگ ايران وعراق به گتوند مهاجرت كردنند وعمدتا از شهرهاي هويزه وبستان هجرت كردهاند.[نيازمند منبع]
و همچنين طايفه سالاروند كه درگذشته در گتوند بوده اند كه در آنجا ازگتوند به سمت كول رآد ،قشلاق ييلاق ميكرده اند ولي اكنون دراستان لرستان زندگي ميكنند و قابل ذكر است كه بزرگترين تيره آن خواجه ميباشد و احتمالا با خواجه موگويي مربوط است.[۳]
محلههاي گتوند شامل سه محل، سريكه و محله بالا است.
راين (شهر)
از ويكيپديا، دانشنامهٔ آزاد
راين
Arg-e Rayen - panoramio.jpg
كشور ايران
استان كرمان
شهرستان كرمان
بخش راين
نام(هاي) قديمي رائين (يا كهن رائين)[۱]
مردم
جمعيت ۱۰٫۳۰۳ نفر
رشد جمعيت ۲٫۳۷-
جغرافياي طبيعي
ارتفاع از سطح دريا ۲۲۰۱ متر از سطح دريا[۱]
آبوهوا
ميانگين بارش سالانه ۹۳٬۸ ميليمتر
اطلاعات شهري
رهآورد چاقو
فرش و گليم
پيششماره تلفني ۰۳۴
تابلوي خوشآمد به شهر
راين بر ايران واقع شدهاست
راين
روي نقشه ايران
۲۹.۳۵۴۴° شمالي ۵۷.۲۶۰۹° شرقيمختصات: ۲۹.۳۵۴۴° شمالي ۵۷.۲۶۰۹° شرقي
راين شهري تاريخي و توريستي در استان كرمان و در دامنه كوه هزار است. اين شهر مركز بخش راين از توابع شهرستان كرمان است و در جنوب شرقي كرمان قرار گرفتهاست. شهر راين يكي از شهرهاي خوش آب و هواي استان كرمان محسوب ميشود.
محتويات
۱ تاريخچه و وجه تسميه
۲ جغرافيا و آب و هوا
۳ آثار تاريخي
۴ گردشگاههاي طبيعي
۵ صنايع دستي
۶ فرهيختگان و مشاهير راين
۷ منابع
۸ پيوند به بيرون
تاريخچه و وجه تسميه
نام اين شهر در گذشته رائين بوده است. رائين نام يكي از سرداران بزرگ و شجاع اردشير دوم، پادشاه ساساني است. اين شهر در مسير بزرگراه شرق به غرب قرار داشته و به عنوان يك منزلگاه مهم مورد توجه بودهاست. راين با قدمت و تمدن كهن در زمان ساسانيان بواسطه قرار گرفتن در مسير بزرگراه غرب به شرق موقعيتي مناسب داشته و يكي از مراكز دادو ستد كالا و همچنين بافت پارچههاي ارزشمندي بودهاست كه حتي به مناطق دور مانند مصر نيز صادر ميشد. اين منطقه در گذشته يكي از مراكز ساخت صنايع دفاعي مانند شمشير و تفنگ نيز بودهاست. وزيري مؤلف كتاب جغرافياي كرمان، راين را چنين توصيف كردهاست: باغستاني فسيح، مرغزاري بديع آبش با سلسبيل برادر و هوايش با فردوس برابر. در خوبي آب وهوا همچون جنت المأوا، در صفا و فضا بي مثل و همتا.
جغرافيا و آب و هوا
راين در فاصله يكصد كيلومتري جنوب شرقي كرمان و بر دامنه كوه هزار قرار دارد. جمعيت اين شهر بنا به سرشماري سال ۱۳۹۰ (۱۱۰۰۶) نفر ميباشد. آب و هواي راين معتدل كوهستاني است و زمستانهاي سرد و تابستانهاي گرم و مرطوبي دارد. اين شهر در دامنه كوه بلند هزار، چهارمين كوه بلند ايران قرار دارد.
آثار تاريخي
ارگ راين: دومين بناي خشتي بزرگ جهان پس از ارگ بم با مساحت تقريبي ۲۰٬۰۰۰ متر مربع در اين شهر قرار دارد.
گردشگاههاي طبيعي
كوه هزار: كوه هزار مرتفعترين قله جنوب ايران است. روستاهاي دامنه كوه هزار، با آب و هوايي دلپذير در فصل بهار و تابستان پذيراي ميهمانان زيادي ميباشند. مرتفعترين روستاي مسكوني ايران، روستاي ارديگان با ارتفاع بيش از ۳۳۰۰ متر در كوه هزار قرار دارد.
درختان كهنسال: در كنار مسجد جامع راين، چنارهاي بسيار بزرگي با قدمت بيش از هزار سال وجود دارند. همچنين سرو چهارصد سالهٔ راين در خيابان طالقاني اين شهر در مقابل حرم امامزاده زيد قرار دارد. بلوار افلاطون
ارگ راين دومين بناي خشتي جهان
از ديگر جاذبههاي اين شهر است كه نظر هر مسافري را جلب ميكند. وجود درختان بسيار در اين بلوار زيبايي خاصي به آن بخشيدهاست.
آبشار راين:
تخت سليمان: صخرهاي صاف در رشته كوهي به همين نام در نزديكي روستاي گزك واقع شده است. اين رشته كوه جهت ورزش صخره نوردي مناسب ميباشد.
آبادي اورسال:در دامنه رشته كوه كم ارتفاعي به نام بند اورسال واقع شده است. آب آن توسط چشمه تأمين ميشود، داراي زيارتگاه ويك سرو كهنسال ميباشد. در پنج كيلومتري روستاي گزك قرار دارد.
گلسار (رشت)
از ويكيپديا، دانشنامهٔ آزاد
گلسار
نام گلسار
كشور ايران
استان استان گيلان
شهرستان رشت
كاربري شهرك،
دورهٔ ساخت اثر ۱۳۵۱
محله گلسار در شمال غرب رشت واقع شدهاست. اين محله شامل خيابان اصلي گلسار، بلوار سميه، بلوار توحيد (ناز)، بلوار گيلان، بلوار نماز و بلوار ديلمان و خيابان معين (بلوار سنبل) ميباشد. اين منطقه در ابتدا شاليزار بود. از اواخر دهه ۴۰ مورد توجه بخش خصوصي براي عمران و آبادي قرار گرفت. آباداني گلسار ابتدا با ساخت خانههاي ويلايي با متراژ بالا آغاز شد و نخستين كلنگ شهرسازي توسط «غلامرضا عون جزايري» استاندار وقت در تير ماه سال ۱۳۵۱ به زمين زده شد.[۱]مجري و مدير عامل طرح اسدالله رشيديان مدير عامل بانك اعتبارات و تعاوني و توزيع بود. در ابتدا شهرك 'بوسار'' نام گرفت. در اين مورد واهانيان استاد پژوهشكده گيلانشناسي ميگويد: «بر اساس اسنادي كه در پژوهش تاريخ رشت جمعآوري و مطالعه كرده، دربارهٔ تغيير نام شهرك ميگويد: بنا بر آنچه در شماره يوميه روزنامه بازار در تاريخ ۱۹ شهريور سال ۵۱ منتشر شده، همزمان با سالروز بعثت پيامبر اكرم (ص) در ۱۵ شهريور، نام «گلسار» جايگزين «بوسار» شد. نكته جالب توجه اين است كه انتخاب اين نام بنا بر اجماع هيئت داوران بوده است؛ و شخصي كه نام گلسار را براي شهرك پيشنهاد داده بود از گرفتن جايزه تعيين شده امتناع كرده و از هيئت داوران خواسته بود كه جايزه وي را به آسايشگاه معلولان رشت اهدا كنند.»
طراحي شهرك گلسار را دكتر عليآبادي (طراح شاهين شهر اصفهان) انجام داد. اين شهرك به وسعت يك ميليون و هفت صد هزارمترمربع و براي سكونت ۱۵ هزار طراحي شد كه شامل هزار و ۵۰۰ خانه تك ويلايي و هزار و ۷۰۰ آپارتمان بود.
اين شهرك كه بزرگترين شهرك رشت ميباشد به سرعت محل سكونت افرادي از طبقات گوناگون شد. در سال ۱۳۵۱ بخاطر همجواري با محله بوسار رشت نام گلسار را برآن نهادند.[۲]گلسار منطقه مرفه نشين شهر رشت بوده و همچنان محبوبيت خاصي در ميان ساكنان شهر رشت دارد؛ و اين محبوبيت سبب شده تا انبوه سازان توجه خاصي به اين شهرك داشته و ساخت و سازهاي بيشماري در مدت كوتاه داشته باشند به طوري كه جمعيت اين شهرك عرض ۵ سال هشت برابر شود و تعداد بنگاههاي معاملات ملكي روز به روز بيشتر و بيشتر شود. هواپيمايي ملي ايران (هما)، سازمان بازرسي كشور، سازمان حسابرسي كشور، سازمان فني حرفهاي، اداره كل پست استان گيلان و سازمان حمل و نقل و پايانههاي استان، سازمان مسكن و شهرسازي استان، سازمان تأمين اجتماعي و سازمان كار و امور اجتماعي و اداره كل مخابرات استان در گلسار وجود دارند.[۳]
نمايندگيهاي ماركهاي بنتون، زارا، آديداس، دنيلي، مادر كر، پير كاردين، اكو در حال فعاليت ميباشند. همچنين در گلسار ۳ فروشگاه زنجيرهاي (سناتور شعبات ۱ و ۲ _ ايروني شعبه ۱)در حال سرويس دهي به مشتريان خود هستند. همچنين در گلسار نمايندگيهاي دلونگي وال جي نيز فعال ميباشند.
بلوارها و خيابانها
شهرك گلسار رشت شامل خيابان اصلي بلوار گلسار، بلوار سميه، بلوار توحيد (ناز)، بلوار گيلان، بلوار نماز، بلوار اردشيري و بلوار ديلمان و خيابان معين (بلوار سنبل) ميباشد.
منابع
«از بوسار تا گلسار». بازبينيشده در ۹ سپتامبر ۲۰۱۶.
تالارهاي گفتمان هواداران داماش گيلان :: نمايش موضوعات - رشت شهرباران(شهرك گلسار رشت)
«محله گلسار رشت». بازبينيشده در ۹ سپتامبر ۲۰۱۶.
ماهنامه گيلان فردا
نشان خرد اين يك مقالهٔ خرد پيرامون يك مكان جغرافيايي است. با گسترش آن به ويكيپديا كمك كنيد.
مهمترين مجموعه ورزشي كرمانشاه مجموعه ورزشي آزادي كرمانشاه است كه پيش از انقلاب بهمن ۱۳۵۷، استاديوم خسروپرويز ناميده ميشد. به جز اين ورزشگاه، ورزشگاه تختي كرمانشاه، استاديوم ۱۵ هزار نفري كرمانشاه و سالن امام خميني از ديگر اماكن ورزشي شهر محسوب ميشوند. در حال حاضر ورزشگاهها و اماكن ورزشي زير در كرمانشاه فعال هستند:[۱۱۸]
شماره نام ورزشگاه رشتههاي فعال
۱ ورزشگاه آزادي فوتبال، دوميداني، واليبال، بوكس، اسكواش، شطرنج، تنيس، ژيمناستيك، كلينيك پزشكي، موزه ورزش، تكواندو، كشتي، استخر آزادي، تير و كمان، نابينايان، ورزشهاي روستايي عشايري، دوچرخهسواري، پينگپنگ
۲ مجموعه ورزشي امام خميني كشتي، جودو، اسكيت، رزمي، رزمآوران، ووشو، بوكس، تير و كمان، پرورش اندام
۳ مجموعه ورزشي تختي بسكتبال، وزنهبرداري، كشتي، كاراته، ورزش باستاني، كونگفو، جودو، اتومبيل راني، انجمنهاي ورزشي، گلف
۴ مجموعه ورزشي كوثر (ويژه بانوان) بسكتبال، واليبال، فوتسال، آمادگي جسماني، ايروبيك، رزمي، استخر، فوتبال، دو ميداني، دوچرخهسواري، راگبي، كريكت، گلف، تكواندو
۵ مجموعه ورزشي امام سجاد ووشو، كونگفو، كبدي، كشتي، كاراته، رزمي، پينگپنگ، كيك بوكسينگ
۶ استاديوم انقلاب كرمانشاه فوتبال
۷ مجموعه ورزشي اشرفي اصفهاني شنا، بدمينتون، شمشيربازي
۸ مجموعه ورزشي حضرت عباس شنا، فوتسال، واليبال، گلبال، كشتي، فوتسال معلولين، كاراته، كيك بوكسينگ، ووشو، ژيمناستيك، تكواندو، ايروبيك
۹ دهكده المپيك كرمانشاه سواركاري، اتومبيلراني
۱۰ مجموعه ورزشي كارمندان هاكي، ووشو، هندبال، رزمي
حمل و نقل
حمل و نقل درونشهري
بزرگراهها
كرمانشاه به دليل مواجهه با مشكل ترافيك به ويژه در سالهاي پس از جنگ ايران و عراق ناچار از طراحي و ساخت شبكه بزرگراهي بودهاست. كمربندي غربي كرمانشاه كه در دهه ۱۳۵۰ ساختهشدهبود با رشد شهر درون بافت شهري واقع شد. اين كمربندي در طرح توسعه به باغراه (پاركوي) تبديل شد و ساخت كمربندي غربي جديدي آغاز شد. همچنين كمربندي شرقي كرمانشاه در سال ۱۳۷۹ به بهرهبرداري رسيد. در حال حاضر شبكه بزرگراهي كرمانشاه چهار بزرگراه را در محورهاي شمالي، جنوبي، شرقي و غربي اين شهر شامل ميشود. مهمترين آنها عبارتند از:[۱۱۹]
بزرگراه امام خميني يا كمربندي شرقي كرمانشاه
باغراه امام علي يا كمربندي غربي كرمانشاه
بزرگراه خليج فارس در جنوب كرمانشاه
بزرگراه صياد شيرازي در شمال كرمانشاه.
قطار شهري
نوشتار اصلي: قطار شهري كرمانشاه
در ۱۲ ارديبهشت سال ۱۳۸۶ خط ريلي كرمانشاه به طول ۱۴ كيلومتر در شوراي عالي هماهنگي ترافيك به تصويب رسيد و در ۱۵ تير ماه ۱۳۸۷ سازمان قطار شهري كرمانشاه تأسيس شد. اين خط قطار شهري شامل ۱۱ ايستگاه ميشود و ميدان فردوسي را به ميدان طاق بستان متصل ميكند كه اين پروژه در پنج سال به پايان ميرسد.[۱۲۰] عمليات احداث خط قطار شهري كرمانشاه در سال ۱۳۸۸ به منوريل تغيير كاربري داد و مقرر شد در برخي از قطعات مسير به صورت زير زميني و در برخي ديگر به صورت هوايي براي حمل مسافران استفاده شود.[۱۲۱] به اين ترتيب هزينه اجراي اين پروژه پنجاه درصد كاهش مييابد و عنوان شدهاست كه به دليل «تفكر مهندسي و اصلاح الگوي مصرف» قطار شهري كرمانشاه به منوريل تغيير يافتهاست.[۱۲۲] با توجه به گفتهٔ يكي از نمايندگان اين شهر به نظر ميرسد مشكل اجرايي نشدن منوريل كرمانشاه بيشتر ضعفي مديريتي است تا فراهم نشدن بودجه
روستاي تاريخي كنزق
در ۲ كيلومتري شرق شهر سرعين روستاي تاريخي به نام كنزق وجود دارد. دراين روستا درههاي متعددي وجود دارد كه نام معروفترين آنها ساري دره (دره زرد) است. اين دره داراي تعدادي چشمه طبيعي بوده[نيازمند منبع] و با درختان گلابي و گياه گيليديك و آب رواني كه از ميان دره ميگذرد، امروزه تفرجگاه خيلي از مسافران اين منطقه شده است. دربالا دست اين دره تپهاي به نام (حسين تپه سي) وجود دارد كه در آن غارهاي متعددي است كه اين غارها مانند شهري در زير كوه قرار گرفتهاند. از اين غارها اشياء تاريخي متعددي يافت شده كه مبين قدمت تاريخي اين تپهها و آثار زندگي در دورههاي بسيار دور ميباشد.[نيازمند منبع]
روستاي تاريخي «كنزق» داراي غارهاي تاريخي مربوط به دوره اشكانيان است كه در فهرست آثار ملي ايران نيز به ثبت رسيده است.{{[۳]}}
تورش سويي (آب ترش): اين آب ترش و بسيار گازدار است. نوشيدن اين آب براي بيماريهاي معده بسيار مناسب است. همچنين براي بيماريهاي پوستي وخارش دست توصيه ميشود.[نيازمند منبع]
مردان بولاغي: آبي بسيار خنك، زلال و سبك دارد كه براي بيماريهاي پوستي مثل كهيرزدگي بسيار مناسب است.[نيازمند منبع]
سرخان بولاغي: آبي بسيار خنك، زلال و سبك دارد كه پيشتر جنبه شرب و آبياري داشته و امروز تنها جهت آبياري زمينهاي كشاورزي طايفه سليماني بكار گرفته ميشود.[نيازمند منبع]
چاقور چوقر: نام تپهاي دراين روستا است كه در آن گونههاي كميابي از خزنده گان مثل آفتابپرست وسوسمار زندگي ميكنند.[نيازمند منبع]
آبگرمها
سرعين داراي دهها چشمه آب گرم معدني ميباشد كه از كوه سبلان سرچشمه ميگيرند.
سوغاتي
عسل طبيعي سبلان - آَش دوغ محلي
ليست برخي آبگرمهاي معروف سرعين
گاوميشگلي (اين مجتمع به صورت سنتي است و چشمهها مستقيماً در محل استخر وجود دارند)
بش باجيلار (بش باجيلار در زبان آذري به معناي ۵ خواهران است)
مجتمع آب درماني سبلان (اين مجتمع به صورت مكانيزه و مجزا براي خانمها و آقايان در طول روز و تا ساعت ۱۱ شب سرويس دهي دارد)
آبدرماني ايرانيان (اين مجتمع به صورت كاملاً مجهز است)
آبدرماني اترك
كوهستان خاتم
آبدرماني يول سويي
آبدرماني دره لر
آبگرم ژنرال
آبدرماني پهنلو ( ارشاد )
آبدرماني قهوه سويي
پيست اسكي آلوارس
دامنههاي كوه سبلان در نزديكي روستاي الوارس
تله كابين آلوارس، اردبيل
پيست اسكي آلوارس در دامنههاي سبلان واقع شده است كه بزرگترين پيست اسكي از لحاظ وسعت در ايران ميباشد. اين پيست اسكي در فاصله ۱۲ كيلومتري روستاي الوارس و ۲۴ كيلومتري سرعين قرار گرفته است و از آنجائي كه پيست فوق در ارتفاع ۳۲۰۰ متري از سطح دريا قرار دارد به سبب بارندگي برف فراوان در طول پائيز و زمستان و به جهت دير ذوب شدن برفهاي اين منطقه ميتواند در حدود شش الي هشت ماه از سال مورد استفاده قرار گيرد كه از اين لحاظ در كشور در رتبه اول است.[۴][۵]
از جمله كارهايي كه جهت آمادهسازي و بهرهبرداري از آن انجام شده ميتوان به موارد زير اشاره كرد:
احداث جادهاي آسفالت به طول ۲۴ كيلومتر تا پاي پيست
۱- نصب و راه اندازي دستگاه و خط تله سي يژ به طول ۱۲۵۰ متر ساخت شركت دو پل ماير اتريش ۲- نصب و راه اندازي يك خط تله اسكي جهت آموزش و استفاده علاقهمندان ۳- احداث دو باب ايستگاه كلاسهاي آموزشي ۴- ساختمان اداري، مهمانسرا، رستوران، خريد دستگاه برف كوب، هتلي مدرن و مجهز… مجتمع ورزشهاي زمستاني آلوارس در آن واقع شده است.
تعداد صفحات : 1