سگزي
از ويكي‌پديا، دانشنامهٔ آزاد
اين مقاله نيازمند ويكي‌سازي است. لطفاً با توجه به راهنماي ويرايش و شيوه‌نامه، محتواي آن را بهبود بخشيد.
لحن يا سبك اين مقاله بازتاب‌دهندهٔ لحن دانشنامه‌اي استفاده‌شده در ويكي‌پديا نيست. لطفاً كلمات ستايش‌گونه و غير ادبي و عبارت‌هاي نادانشنامه‌اي را بزداييد. براي راهنمايي بيشتر راهنماي نوشتن مقاله‌هاي بهتر و لحن بي‌طرف را ببينيد.
براي اهالي سكستان يا همان سيستان به سكزي مراجعه كنيد.
سجزي
سيگژي
كشور ايران
استان اصفهان
شهرستان اصفهان
بخش كوهپايه
نام(هاي) ديگر سگزي، سيگژي، قيامدشت
سال شهرشدن ۱۳۷۷
مردم
جمعيت ۴۳۹۷ نفر مشتمل بر ۲۲۵۸ نفر مرد و ۲۱۳۹ نفر زن
جغرافياي طبيعي
مساحت ۱۳۴ هكتار
آب‌وهوا
ميانگين دماي سالانه ۱۸
ميانگين بارش سالانه ۲۰۰
روزهاي يخبندان سالانه ۶۰
اطلاعات شهري
نمايندهٔ مجلس شوراي اسلامي نيره اخوان
احمد سالك
حميدرضا فولادگر
حسن كامران دستجردي
عباس مقتدايي
پيش‌شماره تلفني ۰۳۱
وبگاه شهرداري
شناسهٔ ملي خودرو ايران۱۳
ايران۵۳
سجزي بر ايران واقع شده‌است
سجزي
روي نقشه ايران
۳۲.۶۹۴۸۶۶° شمالي ۵۲.۱۲۰۱۷۱° شرقيمختصات: ۳۲.۶۹۴۸۶۶° شمالي ۵۲.۱۲۰۱۷۱° شرقي
سجزي شهري است در بخش مركزي اصفهان شهرستان اصفهان استان اصفهان ايران. اين شهر در ۳۵كيلومتري اصفهان قرار دارد. يك كاروانسرا ويك حمام از زمان صفوي دراين شهرباقي‌مانده‌است. اين شهر داراي ۲۸ نفر شهيد، ۵ نفر آزاده سر افراز، ۴۰ نفرجانباز و يك نفر جاويد الاثر مي‌باشد
محتويات
۱ تاريخچه
۱.۱ وجه‌تسميه
۱.۲ سجزي در لغت نامه دهخدا
۱.۳ آثار تاريخي شهر
۲ شهر سجزي
۲.۱ مساحت
۲.۲ موقعيت جغرافيايي
۲.۳ جمعيت
۳ فعاليت اقتصادي
۳.۱ فعاليت اقتصادي ساكنين شهر سجزي
۳.۲ شهرك صنعتي سگزي
۴ مذهب مردم
۵ محصولات كشاورزي منطقه
۶ جمعيت
۷ مخاطرات زيست‌محيطي وجغرافيايي
۷.۱ فرسايش خاك
۷.۲ مجاورت با خطوط ريلي
۸ نقاط گردشگري
۸.۱ آب گرم سجزي (ورتون)
۹ نگارخانه
۱۰ منابع
تاريخچه
وجه‌تسميه
سجزي، يا سگزي منصوب به سكستان يا سجستان كه نام قديم سيستان بوده چون در حدود ۱۲۷ سال قبل از ميلاد، طايفه‌اي در سرزمين سيستان زندگي مي‌كرده‌اند و دولتي را تشكيل داده‌اند، آنجا را سكستان و سجستان ناميده‌اند. اما علت اينكه در فاصله ۳۵ كيلومتري اصفهان محلي را سيستان – سگزي و سگزي ناميده‌اند حكايات زياد را تعريف كرده‌اند.
در گذشته اطراف اصفهان ديلميان ساكن بوده‌اند و در بعضي از نقاط نيز ترك نشين بودند به طوري كه مشخص شده و در كتابها نيز آمده است محل كنوني شهر سجزي نيز ترك نشين بوده‌اند.
فاصله محل فعلي سجزي تا اصفهان هشت فرسخ بوده كه سككيز Səkkiz به زبان تركي گفته شده لذا اين محل را بر اساس فاصله آن تا شهر اصفهان سكز گذاشته و به قريه سكز يا قريه سگز معروف گرديد. بعد از مدتي با آمدن عده‌اي از مردم و ايجاد چاه و قنات و كشاورزي ات حدودي اين شهر رونق گرفت در حالي كه هنوز اسم آن قريه سكز يا سگز بود. در زمان پهلوي به اكثر اسمها پسوند ي اضافه شد كه به آن ي پهلوي مي‌گفتند لذا نام سكز نيز از اين امر مستثني نبوده و پسوند ي گرفته و نام آنرا سگزي گذاشتند كه بعداً به سجزي معروف شد.
عهد صفوي يكي از دوران ترقي و پيشرفت ايران به ويژه اصفهان كه پايتخت است را تبلور حكومت ايران مي‌توان دانست. حضور آنتوني و رابرت شرلي دو برادري كه به عنوان مشاور شاه عباسي در مملكت ايران به گشت زني پرداخته و نقاط مهم را شناسايي و ثمرات و محصولات آن محل را به عرض شاه رسانده از صفحه تاريخ ناديده نيست. به دليل اينكه قسمتي از حوزه آبريز منطقه از مورچه خورت، ميمه، حبيب آباد و سپس ارتفاعات زفره به طرف دشت سجزي بوده‌است آبهاي سطحي در اين محل تلاقي پيدا كرده به ويژه سيلابهاي فصلي كه باعث ايجاد بركه و باتلاق سجزي كه مملو از درختان تاغ و گز بوده و به دليل بالا بودن آبهاي سطحي كه در لايه اول زمين وجود دارد و بسيار شور است شورآبي وسيع بوجود آمده كه عبور از آن بسيار مشكل بوده‌است. برادران آنتوني و رابرت شرلي بعد از عبور از قهاب و گلون‌آباد و عبور از جنگل و بيشه زار تاغ به قصبه‌اي كوچك در ماهور گچي و نمكزار رسيده كه با ديدن شوره زار نمك، سجزي را تلفظ كرده‌اند وجود درختان و بيشه زارها باعث مخفي ماندن محل از ديد ديگران بوده‌است. برادران آنتوني و رابرت شرلي از سجزي به طرف ورتون حركت كرده و از آنجا به آبگرم رفته به دليل اينكه قبلاً شاه عباس در محل آبگرم از درد قولنج رهايي يافته و از راه كمشچه و حبيب آباد به اصفهان عبور نموده‌اند راه جديد را كوتاهترين راه براي دسترسي به آبگرم ورتون تلقي كرده‌اند.
بعد از گذشت يك سال و احداث جاده از ميان بيشه زارهاي ذكر شده، شاه عباسي عزم سفر جهت آب درماني به ورتون مي‌نمايد كه از مسير جديد عازم مي‌شوند. كدخداي محل در آن زمان فردي به نام كيكاووس برادر كدخداي زفره كلوم بوده‌است كه با استفاده از راهنمايي برادران شرلي اقدام به تزئين محل سجزي مي‌نمايد تا آن زمان يك رشته قنات تأمين كننده آب شرب و كشاورزي محل بوده‌است محل ورود شاه عباسي آبپاشي و آذين بندي مي‌شود. شاه صفوي كه قبلاً دستور ساخت ۹۹۹ كاروان سرا، حمام و مسجد را به كارگزاران داده بود كه جهت رفاه مسافرين و قافله‌ها بر روي جاده‌هاي كشور احداث نمايد لذا احداث جاده در باتلاق، كوير و بيشه زاري كه حدود سه فرسخ مسير آبگرم ورتون به اصفهان را كاهش داده نظر شاه عباسي را جلب نمود
سگزي
از ويكي‌پديا، دانشنامهٔ آزاد
اين مقاله نيازمند ويكي‌سازي است. لطفاً با توجه به راهنماي ويرايش و شيوه‌نامه، محتواي آن را بهبود بخشيد.
لحن يا سبك اين مقاله بازتاب‌دهندهٔ لحن دانشنامه‌اي استفاده‌شده در ويكي‌پديا نيست. لطفاً كلمات ستايش‌گونه و غير ادبي و عبارت‌هاي نادانشنامه‌اي را بزداييد. براي راهنمايي بيشتر راهنماي نوشتن مقاله‌هاي بهتر و لحن بي‌طرف را ببينيد.
براي اهالي سكستان يا همان سيستان به سكزي مراجعه كنيد.
سجزي
سيگژي
كشور ايران
استان اصفهان
شهرستان اصفهان
بخش كوهپايه
نام(هاي) ديگر سگزي، سيگژي، قيامدشت
سال شهرشدن ۱۳۷۷
مردم
جمعيت ۴۳۹۷ نفر مشتمل بر ۲۲۵۸ نفر مرد و ۲۱۳۹ نفر زن
جغرافياي طبيعي
مساحت ۱۳۴ هكتار
آب‌وهوا
ميانگين دماي سالانه ۱۸
ميانگين بارش سالانه ۲۰۰
روزهاي يخبندان سالانه ۶۰
اطلاعات شهري
نمايندهٔ مجلس شوراي اسلامي نيره اخوان
احمد سالك
حميدرضا فولادگر
حسن كامران دستجردي
عباس مقتدايي
پيش‌شماره تلفني ۰۳۱
وبگاه شهرداري
شناسهٔ ملي خودرو ايران۱۳
ايران۵۳
سجزي بر ايران واقع شده‌است
سجزي
روي نقشه ايران
۳۲.۶۹۴۸۶۶° شمالي ۵۲.۱۲۰۱۷۱° شرقيمختصات: ۳۲.۶۹۴۸۶۶° شمالي ۵۲.۱۲۰۱۷۱° شرقي
سجزي شهري است در بخش مركزي اصفهان شهرستان اصفهان استان اصفهان ايران. اين شهر در ۳۵كيلومتري اصفهان قرار دارد. يك كاروانسرا ويك حمام از زمان صفوي دراين شهرباقي‌مانده‌است. اين شهر داراي ۲۸ نفر شهيد، ۵ نفر آزاده سر افراز، ۴۰ نفرجانباز و يك نفر جاويد الاثر مي‌باشد
محتويات
۱ تاريخچه
۱.۱ وجه‌تسميه
۱.۲ سجزي در لغت نامه دهخدا
۱.۳ آثار تاريخي شهر
۲ شهر سجزي
۲.۱ مساحت
۲.۲ موقعيت جغرافيايي
۲.۳ جمعيت
۳ فعاليت اقتصادي
۳.۱ فعاليت اقتصادي ساكنين شهر سجزي
۳.۲ شهرك صنعتي سگزي
۴ مذهب مردم
۵ محصولات كشاورزي منطقه
۶ جمعيت
۷ مخاطرات زيست‌محيطي وجغرافيايي
۷.۱ فرسايش خاك
۷.۲ مجاورت با خطوط ريلي
۸ نقاط گردشگري
۸.۱ آب گرم سجزي (ورتون)
۹ نگارخانه
۱۰ منابع
تاريخچه
وجه‌تسميه
سجزي، يا سگزي منصوب به سكستان يا سجستان كه نام قديم سيستان بوده چون در حدود ۱۲۷ سال قبل از ميلاد، طايفه‌اي در سرزمين سيستان زندگي مي‌كرده‌اند و دولتي را تشكيل داده‌اند، آنجا را سكستان و سجستان ناميده‌اند. اما علت اينكه در فاصله ۳۵ كيلومتري اصفهان محلي را سيستان – سگزي و سگزي ناميده‌اند حكايات زياد را تعريف كرده‌اند.
در گذشته اطراف اصفهان ديلميان ساكن بوده‌اند و در بعضي از نقاط نيز ترك نشين بودند به طوري كه مشخص شده و در كتابها نيز آمده است محل كنوني شهر سجزي نيز ترك نشين بوده‌اند.
فاصله محل فعلي سجزي تا اصفهان هشت فرسخ بوده كه سككيز Səkkiz به زبان تركي گفته شده لذا اين محل را بر اساس فاصله آن تا شهر اصفهان سكز گذاشته و به قريه سكز يا قريه سگز معروف گرديد. بعد از مدتي با آمدن عده‌اي از مردم و ايجاد چاه و قنات و كشاورزي ات حدودي اين شهر رونق گرفت در حالي كه هنوز اسم آن قريه سكز يا سگز بود. در زمان پهلوي به اكثر اسمها پسوند ي اضافه شد كه به آن ي پهلوي مي‌گفتند لذا نام سكز نيز از اين امر مستثني نبوده و پسوند ي گرفته و نام آنرا سگزي گذاشتند كه بعداً به سجزي معروف شد.
عهد صفوي يكي از دوران ترقي و پيشرفت ايران به ويژه اصفهان كه پايتخت است را تبلور حكومت ايران مي‌توان دانست. حضور آنتوني و رابرت شرلي دو برادري كه به عنوان مشاور شاه عباسي در مملكت ايران به گشت زني پرداخته و نقاط مهم را شناسايي و ثمرات و محصولات آن محل را به عرض شاه رسانده از صفحه تاريخ ناديده نيست. به دليل اينكه قسمتي از حوزه آبريز منطقه از مورچه خورت، ميمه، حبيب آباد و سپس ارتفاعات زفره به طرف دشت سجزي بوده‌است آبهاي سطحي در اين محل تلاقي پيدا كرده به ويژه سيلابهاي فصلي كه باعث ايجاد بركه و باتلاق سجزي كه مملو از درختان تاغ و گز بوده و به دليل بالا بودن آبهاي سطحي كه در لايه اول زمين وجود دارد و بسيار شور است شورآبي وسيع بوجود آمده كه عبور از آن بسيار مشكل بوده‌است. برادران آنتوني و رابرت شرلي بعد از عبور از قهاب و گلون‌آباد و عبور از جنگل و بيشه زار تاغ به قصبه‌اي كوچك در ماهور گچي و نمكزار رسيده كه با ديدن شوره زار نمك، سجزي را تلفظ كرده‌اند وجود درختان و بيشه زارها باعث مخفي ماندن محل از ديد ديگران بوده‌است. برادران آنتوني و رابرت شرلي از سجزي به طرف ورتون حركت كرده و از آنجا به آبگرم رفته به دليل اينكه قبلاً شاه عباس در محل آبگرم از درد قولنج رهايي يافته و از راه كمشچه و حبيب آباد به اصفهان عبور نموده‌اند راه جديد را كوتاهترين راه براي دسترسي به آبگرم ورتون تلقي كرده‌اند.
بعد از گذشت يك سال و احداث جاده از ميان بيشه زارهاي ذكر شده، شاه عباسي عزم سفر جهت آب درماني به ورتون مي‌نمايد كه از مسير جديد عازم مي‌شوند. كدخداي محل در آن زمان فردي به نام كيكاووس برادر كدخداي زفره كلوم بوده‌است كه با استفاده از راهنمايي برادران شرلي اقدام به تزئين محل سجزي مي‌نمايد تا آن زمان يك رشته قنات تأمين كننده آب شرب و كشاورزي محل بوده‌است محل ورود شاه عباسي آبپاشي و آذين بندي مي‌شود. شاه صفوي كه قبلاً دستور ساخت ۹۹۹ كاروان سرا، حمام و مسجد را به كارگزاران داده بود كه جهت رفاه مسافرين و قافله‌ها بر روي جاده‌هاي كشور احداث نمايد لذا احداث جاده در باتلاق، كوير و بيشه زاري كه حدود سه فرسخ مسير آبگرم ورتون به اصفهان را كاهش داده نظر شاه عباسي را جلب نمود
اصفهان